Er is een fout opgetreden
Filter: Toon alle rubrieken
Arno; ik wens dat waar je nu bent je geen angst meer voelt. Ik vind het erg verdrietig dat je er niet meer bent. Er zijn zoveel herinneringen aan jou, dat het niet meevalt er 1 uit te kiezen die recht doet aan de herinnering en aan jou. Oké; daar ga ik; in het begin kende ik je niet zo goed en vond je ook apartig..in de zin van veel grapjes maken maar ik vatte niet altijd de humor ervan. Ben pas later de humor van b.v. Bottom gaan waarderen en daarmee vatte ik ook meer jouw humor. Onze gesprekken over het leven ervaar ik als waardevol en fijn, soms ook pijnlijk, zoals het leven ook pijnlijk kan zijn. Je melancholische kant had je ook. Je was regelmatig bij ons, soms een paar dagen. Dan hadden we het over onze restaurantdroom; St. Walrick opblazen en dan hadden we onze hotspot voor ons eigenste restaurantje. Verder is een bijzondere herinnering dat we gezamenlijk paranimfen waren tijdens de promotie van onze Arrepar..(jaaa; inderdaad regelmatig noemde je je goede vriend Arjen; Arrepar en mij noemde je dan Asspas. Je vond het fijn om bij ons te zijn en genoot ervan als wij bij jou waren en op pad gingen om Duitse en Zwitserse avonturen te beleven; Kerstmarkten afgaan en dan weer gruwelen van een beker Glühwein was er een van...ook het treinen was funny; b.v. naar de Riggi berg om daar flink in de sneeuw te banjeren. Ik zie je nog op je goede/ sjieke zwarte schoenen en je rode sjaal in de Zwitserse sneeuw sneeuwballen staan te gooien. Ohja,..nog zoiets fijns; we mochten nog een keer naar Wintertur komen als we alle bushaltes bij naam konden noemen; vanaf het treinstation naar jouw huis; je was bijzonder streng met je overhoringen! We hebben veel gelachen en veel verdriet gedeeld...jouw humor is van bijzonder gehalte. Arnoldus; ik ga je missen; je humor maar zeker ook onze gesprekken over het leven!
De laatste keer dat we bij je in Winterthur waren, onderweg naar Bern... Niet de beste foto ooit, maar het geeft wel de sfeer aan.
Het is nu bijna een week geleden dat ik het verschrikkelijke nieuws op facebook zag. Arnoldus, Arno, Nolleke, Ome Arno, wat ga ik je toch vreselijk missen man. Ik vind het zo erg dat je er niet meer bent. Natuurlijk waren er moeilijke tijden, maar wat ik me vooral wil herinneren zijn al die mooie dingen. We hebben zo gelachen samen. Tijdens de studententijd hebben we elkaar ontmoet, en jij was toch altijd de gangmaker. En later is onze band alleen maar sterker geworden. Wat hebben we gelachen tijdens onze bezoekjes aan Idstein, en later aan Winterthur. Of toen je ons bij onze verhuizing hielp... Of Rik en ik die jou hielpen van Nijmegen naar Idstein te verhuizen. Wij waren fysiek niet het beste toegerust om je daarbij te helpen, maar we konden je wel trakteren op slapstickachtige taferelen. Maar ook onze gesprekken over politiek, over het leven, over films, met eindeloze citaten. Uit Bottom, De Sint, Debiteuren Crediteuren, en Kreatief met Kurk.... weergaloos. En nou ben je er niet meer, jezes man, wat vind ik dit enorm verdrietig. Ik ga de herinneringen koesteren, wacht maar jongen, je bent nog niet van me af hier.... Rust zacht, lieve, ruimhartige, scherpe, gulle, scherpzinnige, warme, slimme, humoristische, steunende, en soms leunende (maar dat was helemaal oke) vriend... Arjen
esther_vermolen
esther_vermolen
X
Meer...