Arno; ik wens dat waar je nu bent je geen angst meer voelt. Ik vind het erg verdrietig dat je er niet meer bent. Er zijn zoveel herinneringen aan jou, dat het niet meevalt er 1 uit te kiezen die recht doet aan de herinnering en aan jou. Oké; daar ga ik; in het begin kende ik je niet zo goed en vond je ook apartig..in de zin van veel grapjes maken maar ik vatte niet altijd de humor ervan. Ben pas later de humor van b.v. Bottom gaan waarderen en daarmee vatte ik ook meer jouw humor. Onze gesprekken over het leven ervaar ik als waardevol en fijn, soms ook pijnlijk, zoals het leven ook pijnlijk kan zijn. Je melancholische kant had je ook. Je was regelmatig bij ons, soms een paar dagen. Dan hadden we het over onze restaurantdroom; St. Walrick opblazen en dan hadden we onze hotspot voor ons eigenste restaurantje. Verder is een bijzondere herinnering dat we gezamenlijk paranimfen waren tijdens de promotie van onze Arrepar..(jaaa; inderdaad regelmatig noemde je je goede vriend Arjen; Arrepar en mij noemde je dan Asspas. Je vond het fijn om bij ons te zijn en genoot ervan als wij bij jou waren en op pad gingen om Duitse en Zwitserse avonturen te beleven; Kerstmarkten afgaan en dan weer gruwelen van een beker Glühwein was er een van...ook het treinen was funny; b.v. naar de Riggi berg om daar flink in de sneeuw te banjeren. Ik zie je nog op je goede/ sjieke zwarte schoenen en je rode sjaal in de Zwitserse sneeuw sneeuwballen staan te gooien. Ohja,..nog zoiets fijns; we mochten nog een keer naar Wintertur komen als we alle bushaltes bij naam konden noemen; vanaf het treinstation naar jouw huis; je was bijzonder streng met je overhoringen! We hebben veel gelachen en veel verdriet gedeeld...jouw humor is van bijzonder gehalte. Arnoldus; ik ga je missen; je humor maar zeker ook onze gesprekken over het leven!
Arno; ik wens dat waar je nu bent je geen angst meer voelt. Ik vind het erg verdrietig dat je er niet meer bent. Er zijn zoveel herinneringen aan jou, dat het niet meevalt er 1 uit te kiezen die recht doet aan de herinnering en aan jou. Oké; daar ga ik; in het begin kende ik je niet zo goed en vond je ook apartig..in de zin van veel grapjes maken maar ik vatte niet altijd de humor ervan. Ben pas later de humor van b.v. Bottom gaan waarderen en daarmee vatte ik ook meer jouw humor. Onze gesprekken over het leven ervaar ik als waardevol en fijn, soms ook pijnlijk, zoals het leven ook pijnlijk kan zijn. Je melancholische kant had je ook. Je was regelmatig bij ons, soms een paar dagen. Dan hadden we het over onze restaurantdroom; St. Walrick opblazen en dan hadden we onze hotspot voor ons eigenste restaurantje. Verder is een bijzondere herinnering dat we gezamenlijk paranimfen waren tijdens de promotie van onze Arrepar..(jaaa; inderdaad regelmatig noemde je je goede vriend Arjen; Arrepar en mij noemde je dan Asspas. Je vond het fijn om bij ons te zijn en genoot ervan als wij bij jou waren en op pad gingen om Duitse en Zwitserse avonturen te beleven; Kerstmarkten afgaan en dan weer gruwelen van een beker Glühwein was er een van...ook het treinen was funny; b.v. naar de Riggi berg om daar flink in de sneeuw te banjeren. Ik zie je nog op je goede/ sjieke zwarte schoenen en je rode sjaal in de Zwitserse sneeuw sneeuwballen staan te gooien. Ohja,..nog zoiets fijns; we mochten nog een keer naar Wintertur komen als we alle bushaltes bij naam konden noemen; vanaf het treinstation naar jouw huis; je was bijzonder streng met je overhoringen! We hebben veel gelachen en veel verdriet gedeeld...jouw humor is van bijzonder gehalte. Arnoldus; ik ga je missen; je humor maar zeker ook onze gesprekken over het leven!