Some unspecified error has occurred.
Toen je 3 jaar oud was gingen je vader en ik uit elkaar. Jij en ik hebben geholpen bij het schilderen van de flat van papa. Jouw kamertje werd in dezelfde kleuren geschilderd als je kamertje bij mij zodat je jezelf in de flat van papa ook snel thuis zou gaan voelen.
Al lijkt het op deze foto niet zo, je was altijd een goeie eter. Alleen kaas en spinazie hoorden niet bij je favorieten. Je zei dat je van spinazie moest spugen. Dit liet je me toen ik tegen beter weten in toch een keer spinazie gekookt had daadwerkelijk zien. Je bent hier altijd volhardend in gebleven, nooit geen spinazie meer op je bordje.
Elke avond nadat je in bad geweest was masseerden we jou. Op de achtergrond een rustig muziekje waardoor je daarna heel lekker in slaap viel en meestal de hele nacht door sliep. Wat genoten we alle drie van deze momenten.
Lieve Rikke 17 mei 2014, het voelt zo kort maar tegelijk zo lang geleden. DÉ avond waarop we eindelijk naar The wonder years gingen. Nadat jij mij verslaafd had gemaakt aan hun muziek, konden we eindelijk naar het concert. Het was prachtig om jou zo intens van elk moment en elk liedje te zien genieten. Want genieten, dat hebben wij alledrie zeker gedaan die avond. Op het eind van de avond ving Sander het drumstokje en gaf deze aan jou. Deze zul je altijd bij je houden.
Gisteren was het precies 1 jaar geleden dat deze foto gemaakt is. Op het deurdrinkersbal vorig jaar. Dit vind ik een van de leukste foto's die we met z'n allen hebben! Hele gezellige avond was dit!
Ik weet niet meer precies hoe oud we waren maar het was rond kerst. Henny en Rikke waren bij ons logeren en we waren naar de kerstmarkt geweest. We kregen daar allebei een kerstman knuffel. Die van mij was rood en die van Rikke was blauw. Die nacht werd ik ziek, ik moest overgeven, iets waar ik echt doodsbang voor ben. Ik wilde dat Rikke toen wakker werd om me te steunen en me weg te halen van dat ik ziek was. Gelukkig was ik niet erg ziek en konden Rikke en ik nog wel spelen met onze kerstmannen.
Lieverd, Vanaf dat je naar de kleuterschool ging maakten wij er samen een traditie van om op het einde van de zomervakantie een keer naar het pannenkoekenhuis te gaan, Toen je de pannenkoeken ontgroeid was veranderde dit in een jaarlijkse lunch in de stad. Heerlijk vond ik het om je op deze middagen in de stad te verwennen met cadeautjes. Goeie, fijne gesprekken op het terras... Ik ben heel dankbaar voor deze herinnering xxx
Lieve Rikke, Ik ken je moeder vanaf mijn zestiende en door de afstand zien we elkaar eens per jaar. Altijd werd er met liefde maar ook zorg over je gesproken. Ze had er alles voor over gehad om jou gelukkig te zien maar jij koos. Ik hoop dat je nu je rust gevonden hebt. Ik vond je een ontzettende zachte en lieve jongen en zal je altijd zo blijven herinneren
Mijn lieve zoon, ik zal altijd van je houden en aan je denken. Ik zal je nooit vergeten. Pap... "Le liefde, kracht, je warmte en je lach, ik zal je missen, iedere dag"
Ik vergeet nooit meer hoe je moeder aan mijn bed stond toen Lieke geboren was. Ik ben zwanger zei ze en ze straalde. Jij bent zo gewenst!!!
We gaan vanaf nu kris kras door jouw leven heen. Een heel mooie herinnering is de fantasiewereld waar je je in uitleven. Je speelde geen piraat maar je was er dan ook echt een... Die keer dat je me vertelde dat je op een schatkaart de schat had gelokaliseerd. 5 Jaar was je toen. Wat een woordenschat... Mijn lieve schat...
Rikke, De laatste keer dat ik je zag liep je met Knoet onder je arm... Dat is mijn laatste beeld van jou, zo wil ik me je herinneren,wat zag jij er goed uit!!! Alles was goed aan jou. what if
Deze foto vond ik nog van vorig jaar 8 maart 2014. Op zondagavond het weekend uitluiden met een horrorfilm (dit vonden jullie een hele periode leuk, hoe enger hoe beter) na een shoarmaatje (knoflooksaus staat nog op tafel)
Lieve Rikke, zoals je op deze foto bent zo heb ik je leren kennen. Zelfs toen je zo klein was had je altijd een klein lachje op je gezichtje. Ik weet niet meer of ik al meteen de eerste dag naar je ben komen kijken maar wat ik wel nog weet is dat ik heel erg nieuwsgierig was naar het ventje dat van mijn jongste zusje een mama heeft gemaakt. Omdat ik toen geen auto had heeft Petrie me naar de Bodegravenstraat gebracht (waar jij geboren bent) zodat ik jou zo snel mogelijk kon bewonderen.
Lieve Rikke, Het is nu bijna 10 jaar geleden dat ik jou heb leren kennen. Voor mij was dat een keuze, ik werd verliefd op je moeder en vond het leuk dat jij haar zoon was. Voor jou was het geen keuze, ik kwam ongevraagd in jouw leven, ik overkwam jou. Dit kenmerkte onze eerste tijd samen. Je was nieuwsgierig naar mij, maar soms ook wat afwachtend. Er kwam een moment dat jij tegen mij zei: “Wat ben jij nou eigenlijk? Je bent niet mijn vader. Je bent niet mijn broer. Je bent niet mijn vriend. Je bent zelfs niet mijn buurman. Maar wat ben je dan wel? Jouw conclusie: “dan ben jij niets van mij.” Deze naakte waarheid was voor mij op dat moment alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Maar na een poosje begon ik het te begrijpen. Voor jou klopte dit, en inderdaad, het klopte ook, er is geen woord beschikbaar dat onze relatie kan verwoorden. Het kwam hard aan maar was ook recht voor zijn raap, deze eerlijkheid heb jij altijd behouden. Met warmte denk ik terug aan onze vakanties. De lol die we hadden met ons drieën. Die keer in Schotland, dolle pret met het samen luchtmuziek maken, jij speelde de luchtgitaar, ik de luchtdrums en de zang van je moeder begeleidde ons daarbij. Met warmte denk ik ook aan onze momenten de laatste jaren, samen op vrijdag het weekend indrinken, onze gesprekken, de gezelligheid. Ze werden wel korter naarmate je ouder werd en het uitgaansleven lonkte of eigenlijk het Chillen zoals jullie dat noemen, wat overigens heel belangrijk voor jou was, je wilde niets missen. Ik heb het je helaas niet meer kunnen vragen of je er al uit was wat ik voor jou was. Ik weet dat ook jij mij hebt opgenomen in jullie gezin. Ik hoop dat ik in de afgelopen tien jaar meer voor jou ben gaan betekenen, voor mij ben je heel veel gaan betekenen. Lieve Rikke, ik hou van jou, ik zal je missen. Bert
Slapen lukte ook goed, al heel snel sliep je de hele nacht door.
Wat een lieve baby was je toch, je huilde nauwelijks en was tevreden...
Hoe het begon.... Na een fijne zwangerschap kwam je op een heel snelle manier op de wereld. Bij de bevalling draaiden we muziek van Pink Floyd, The Division Bell. Zo werd met jou samen ook jouw liefde voor muziek geboren. Wat waren we blij... en verwonderd dat er zoiets moois uit mijn buik kon komen. Ria was bij de bevalling en is nog een weekje bij ons gebleven om ons te vertroetelen. Liefs mama X
hvextel
hvextel
Het is nu Sinterklaastijd. Daarom deze herinnering: Toen je bijna 9 jaar oud was, was je nog steeds niet van je geloof in de Sint afgevallen. Ik had je al wat hintjes gegeven maar die wilde je niet binnen laten komen. Om je te beschermen tegen eventuele plagerijen door je vriendjes of klasgenootjes heb ik je daarom ronduit verteld hoe het zat met de Sint. Waarop je heel hard begon te huilen en riep dat je NOOIT meer met plezier terug zou kunnen denken aan het Sinterklaasfeest. Wat gelukkig niet zo was, we hebben tot vorig jaar Sinterklaas met je kunnen vieren, tijdens de visgourmet, met gedichtjes, cadeautjes en plezier xx
More...