21-04 2020 08:49
wrote:
Lieve Lies, Andrew en Deborah,
nog maar relatief kort geleden waren we jullie vader aan het verhuizen. Dat nieuwe stekje was maar van korte duur want er kwam een "mooiere" oplossing. Jullie vader mocht vlak bij jullie moeder wonen. Het leek perfect....en dan nu "opeens" over.
Ik herinner me hem als een bijzondere man. Altijd vriendelijk (in een bescheiden,gereserveerde vorm), ontzettend beleefd en soms misschien wat warrig....want hoe vaak we elkaar ook zagen, toch was er vaak de vraag: Jij bent Lilian toch?
Uiteraard denk ik met warmte en liefde terug aan de lagere schooljaren van onze kinderen waarbij de heerlijke zekerheid van de maandag er was! Oma Tess en Opa Teun stonden standaard elke maandag, jaar in jaar uit bij het schoolplein te wachten op Daan, Suus en Kiki. Ze gingen elke maand op in het geluid van de luidende kerkklokken....de maandag, hun dag! Respect heb ik voor de wijze waarop ze dat hebben gedaan.
Er is in de tussentijd al heel veel gebeurd, hebben jullie heel veel los moeten laten.
Nu is het dan definitief. Maar in gedachten zal hij altijd bij jullie zijn, waarschijnlijk vaker dan je nu denkt.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met het geven van een plek aan dit verlies en hopen dat het feit dat in deze Corona-tijd alles anders is jullie toch terug mogen gaan kijken op een mooi afscheid in beperkte kring.
Heel veel liefs,
Lil, Michiel, Tobias, Stan, Kasper & Ties
21-04 2020 08:49
wrote:
Lieve Lies, Andrew en Deborah,
nog maar relatief kort geleden waren we jullie vader aan het verhuizen. Dat nieuwe stekje was maar van korte duur want er kwam een "mooiere" oplossing. Jullie vader mocht vlak bij jullie moeder wonen. Het leek perfect....en dan nu "opeens" over.
Ik herinner me hem als een bijzondere man. Altijd vriendelijk (in een bescheiden,gereserveerde vorm), ontzettend beleefd en soms misschien wat warrig....want hoe vaak we elkaar ook zagen, toch was er vaak de vraag: Jij bent Lilian toch?
Uiteraard denk ik met warmte en liefde terug aan de lagere schooljaren van onze kinderen waarbij de heerlijke zekerheid van de maandag er was! Oma Tess en Opa Teun stonden standaard elke maandag, jaar in jaar uit bij het schoolplein te wachten op Daan, Suus en Kiki. Ze gingen elke maand op in het geluid van de luidende kerkklokken....de maandag, hun dag! Respect heb ik voor de wijze waarop ze dat hebben gedaan.
Er is in de tussentijd al heel veel gebeurd, hebben jullie heel veel los moeten laten.
Nu is het dan definitief. Maar in gedachten zal hij altijd bij jullie zijn, waarschijnlijk vaker dan je nu denkt.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met het geven van een plek aan dit verlies en hopen dat het feit dat in deze Corona-tijd alles anders is jullie toch terug mogen gaan kijken op een mooi afscheid in beperkte kring.
Heel veel liefs,
Lil, Michiel, Tobias, Stan, Kasper & Ties
Stacy de Ruiter
Stacy de Ruiter
Lang geleden
More...