Zorg & humor
Pretogen, een ironische glimlach om de mondhoeken. Als Riny over haar belevenissen met kinderen vertelt – eigen en kleinkinderen of die van anderen - geniet ik mee. Ze ziet en hoort veel, onthoudt gebaren, uitspraken en intonatie. Ze snapt baby’s, peuters en kleuters als geen ander en vertolkt met humor de belevingswereld van schoolkinderen en tieners. En soms vonken haar ogen van verontwaardiging. Over zelfzucht, pesten, vriendjespolitiek of regelrechte discriminatie: kinderen zijn geen heiligen. Maar ze windt zich vooral op over ouders die hun kroost zich laten misdragen en opvoeders die zelf het slechte voorbeeld geven.
Schoonzus Riny en ik zijn van hetzelfde jaar, 1954. Ik leerde haar kennen als een vrolijke, fitte jonge moeder. Terwijl ik worstelde met mijn eerste baan, koos zij bewust voor haar gezin. Dat sprak toen al niet meer vanzelf. Met de ploegendiensten van Rinie kon het ook moeilijk anders, maar de taakverdeling lág haar. En als spil van zorg en opvoeding vatte ze haar taak ruim op. Ogenschijnlijk met gemak en een bewonderenswaardig organisatietalent draaide ze mee in de kinderopvang, jeugdactiviteiten en sportclubs.
Toen later onze Roos haar komst aankondigde, konden tassen vol babyuitzet uit Zandvoort bij ons zo kast in: alles keurig gewassen en gestreken. En onze eerste vakantie met baby brachten we - samen met een bevriend stel die ook net een kind hadden - door in het huis van Riny en Rinie. Thuis zaten we in de verbouwingstroep en Riny bedacht dat wij wel een week daar konden komen uitwaaien als zijzelf met de kinderen op pad waren. Niet alleen het strand was een verademing, ook het gastvrije, opgeruimde huis. Hoe kreeg iemand dat met twee opgroeiende kinderen in godsnaam voor elkaar?
Toen Roos en haar vriendin Boukje hun eerste zelfstandige tienertreintoer planden was Zandvoort een gedroomde tussenstop: logeren bij tante Riny. Ja hoor, geen probleem. Achteraf vertelde Riny met pretogen het ware vakantieverhaal: hoe de meiden de vrienden van Martijn voor hun karretje hadden gespannen, zich achterop fietsen lieten vervoeren en de jongens voor drankjes lieten betalen. Oei! Maar wat hebben we gelachen.
Mattie en ik werden opa en oma en haalden opnieuw een auto vol babyspul op in Zandvoort: bedje, aankleedkussen, dekentjes, speelgoed: spullen die Riny in huis had voor hun alweer grotere kleinkinderen. En opnieuw schoven de lakentjes en slabbetjes zó de kast in. Het speelkasteel van Olivier is net meeverhuisd naar ons nieuwe huis in Nijmegen.
Lieve Riny, hartelijke, stoere, nuchtere, humoristische, zorgzame (schoon)zus: bedankt voor alles wat je met ons wilde delen. We gaan je gezelschap enorm missen op familiedagen, maar je spirit leeft voort in verhalen.
Marij
Zorg & humor
Pretogen, een ironische glimlach om de mondhoeken. Als Riny over haar belevenissen met kinderen vertelt – eigen en kleinkinderen of die van anderen - geniet ik mee. Ze ziet en hoort veel, onthoudt gebaren, uitspraken en intonatie. Ze snapt baby’s, peuters en kleuters als geen ander en vertolkt met humor de belevingswereld van schoolkinderen en tieners. En soms vonken haar ogen van verontwaardiging. Over zelfzucht, pesten, vriendjespolitiek of regelrechte discriminatie: kinderen zijn geen heiligen. Maar ze windt zich vooral op over ouders die hun kroost zich laten misdragen en opvoeders die zelf het slechte voorbeeld geven.
Schoonzus Riny en ik zijn van hetzelfde jaar, 1954. Ik leerde haar kennen als een vrolijke, fitte jonge moeder. Terwijl ik worstelde met mijn eerste baan, koos zij bewust voor haar gezin. Dat sprak toen al niet meer vanzelf. Met de ploegendiensten van Rinie kon het ook moeilijk anders, maar de taakverdeling lág haar. En als spil van zorg en opvoeding vatte ze haar taak ruim op. Ogenschijnlijk met gemak en een bewonderenswaardig organisatietalent draaide ze mee in de kinderopvang, jeugdactiviteiten en sportclubs.
Toen later onze Roos haar komst aankondigde, konden tassen vol babyuitzet uit Zandvoort bij ons zo kast in: alles keurig gewassen en gestreken. En onze eerste vakantie met baby brachten we - samen met een bevriend stel die ook net een kind hadden - door in het huis van Riny en Rinie. Thuis zaten we in de verbouwingstroep en Riny bedacht dat wij wel een week daar konden komen uitwaaien als zijzelf met de kinderen op pad waren. Niet alleen het strand was een verademing, ook het gastvrije, opgeruimde huis. Hoe kreeg iemand dat met twee opgroeiende kinderen in godsnaam voor elkaar?
Toen Roos en haar vriendin Boukje hun eerste zelfstandige tienertreintoer planden was Zandvoort een gedroomde tussenstop: logeren bij tante Riny. Ja hoor, geen probleem. Achteraf vertelde Riny met pretogen het ware vakantieverhaal: hoe de meiden de vrienden van Martijn voor hun karretje hadden gespannen, zich achterop fietsen lieten vervoeren en de jongens voor drankjes lieten betalen. Oei! Maar wat hebben we gelachen.
Mattie en ik werden opa en oma en haalden opnieuw een auto vol babyspul op in Zandvoort: bedje, aankleedkussen, dekentjes, speelgoed: spullen die Riny in huis had voor hun alweer grotere kleinkinderen. En opnieuw schoven de lakentjes en slabbetjes zó de kast in. Het speelkasteel van Olivier is net meeverhuisd naar ons nieuwe huis in Nijmegen.
Lieve Riny, hartelijke, stoere, nuchtere, humoristische, zorgzame (schoon)zus: bedankt voor alles wat je met ons wilde delen. We gaan je gezelschap enorm missen op familiedagen, maar je spirit leeft voort in verhalen.
Marij
