Anita de Wijs 2019-03-24 07:22:47 wrote:

Als klein meisje uit Haarlem moest ik twee keer per jaar handballen in Zandvoort tegen Zandvoortmeeuwen. En daar was altijd ‘die ene mevrouw’. Of ik zag haar in het veld of langs de lijn, maar ze was er gewoon altijd. Een markante verschijning met haar herkenbare kapsel. Jaren later ging ik zelf in Zandvoort handballen. Natuurlijk was ‘die mevrouw’ er nog steeds. Vanaf dat moment heb ik haar mogen leren kennen. Eerst als moeder van Maaike en Martijn en later als oma. Maar ook als ‘stille kracht’ tijdens de jaarlijkse sportkampen waar ik deel van mocht uitmaken. Ik heb ontelbare keren aan het hek bij school met haar staan kletsen. Wat ik zo bijzonder vond aan die gesprekken is dat ze daadwerkelijk oprecht geïnteresseerd was. Iemand die echt luisterde als je iets vertelde! Eerst altijd luisteren, maar natuurlijk ook zelf enthousiast vertellen over haar kleinkinderen. Als Martijn was geselecteerd voor het Nederlands team of weer eens kampioen was gewonnen, stond ze dat vol trots te vertellen. Wat een lieve, oprechte, eerlijke en mooie vrouw heeft ons verlaten!