Lieve Line,
De herinnering die mij altijd bij zal blijven is onze eerste poging op de Dülfer route op de Cima grande. De hele week werd er al mooie routes geklommen, maar deze klassieker liet jouw vlammetje nog harder branden. Ik was best een beetje gespannen, maar kon op jouw energie mee liften. Vol enthousiasme liepen we aan door de puin kloof. Ondertussen hoorden we een helikopter de hele tijd heen en weer vliegen en vroegen ons af wat er aan de hand was. Toen we door het laatste schoorsteentje schuin omhoog konden kijken, riep een man met krullen en een baard bovenaan dat de route gesloten was voor vandaag vanwege een film. Jij begon vol in tegengas te gaan want die route moest geklommen worden, ik bleef stil en stond met mijn mond vol tanden. Vijf tellen later durfde ik de woorden uit te brengen: Jongens, dat is Messner..
Een van de grootste alpinisten aller tijden stond 10 meter boven ons voor een filmproject. Zwaar onder de indruk wilde ik meteen gehoorzamen en omdraaien. Line niet.. zij ging in discussie en liet zich niet zomaar wegsturen. Uiteindelijk gaf ze toe en draaide we om. De hele weg naar beneden heeft ze die man voor van alles en nog wat uitgemaakt en grappen over hem en zijn helikopter gemaakt. Bij iedere grap lachten we harder. De volgende dag kwamen we natuurlijk terug, nog vroeger, met Line voorop.
Voor zover ik Line heb mogen leren kennen, was dit typerend voor haar. Je was jezelf en niemand hield je tegen om je doel te bereiken. Zelfs Reinhold Messner niet!
Ik kan niet anders dan diep respect hebben voor de keuzes die je hebt gemaakt en voel veel verdriet omdat je er niet meer bent. Dankjewel Line.
Jullie worden gemist.
Veel sterkte voor allen.
Lieve Line,
De herinnering die mij altijd bij zal blijven is onze eerste poging op de Dülfer route op de Cima grande. De hele week werd er al mooie routes geklommen, maar deze klassieker liet jouw vlammetje nog harder branden. Ik was best een beetje gespannen, maar kon op jouw energie mee liften. Vol enthousiasme liepen we aan door de puin kloof. Ondertussen hoorden we een helikopter de hele tijd heen en weer vliegen en vroegen ons af wat er aan de hand was. Toen we door het laatste schoorsteentje schuin omhoog konden kijken, riep een man met krullen en een baard bovenaan dat de route gesloten was voor vandaag vanwege een film. Jij begon vol in tegengas te gaan want die route moest geklommen worden, ik bleef stil en stond met mijn mond vol tanden. Vijf tellen later durfde ik de woorden uit te brengen: Jongens, dat is Messner..
Een van de grootste alpinisten aller tijden stond 10 meter boven ons voor een filmproject. Zwaar onder de indruk wilde ik meteen gehoorzamen en omdraaien. Line niet.. zij ging in discussie en liet zich niet zomaar wegsturen. Uiteindelijk gaf ze toe en draaide we om. De hele weg naar beneden heeft ze die man voor van alles en nog wat uitgemaakt en grappen over hem en zijn helikopter gemaakt. Bij iedere grap lachten we harder. De volgende dag kwamen we natuurlijk terug, nog vroeger, met Line voorop.
Voor zover ik Line heb mogen leren kennen, was dit typerend voor haar. Je was jezelf en niemand hield je tegen om je doel te bereiken. Zelfs Reinhold Messner niet!
Ik kan niet anders dan diep respect hebben voor de keuzes die je hebt gemaakt en voel veel verdriet omdat je er niet meer bent. Dankjewel Line.
Jullie worden gemist.
Veel sterkte voor allen.
