01-03 2021 09:03
wrote:
Lieven,
Wie had gedacht dat we elkaar een laatste keer (dinsdagavond) zouden spreken aan de telefoon? Na ons gesprek vroeg mijn dochtertje: “Wie was het?” Ik zei: “Een collega”, waarop zij spontaan antwoordde “Ah, de leerkracht Wisk”. Want als er iets geregeld/gecheckt moest worden, greep jij niet naar de pen (mail), maar verkoos je een persoonlijk gesprek: een babbel in de leraarskamer en als dit niet lukte een telefoontje (vaste lijn).
Je belde nog even om te vragen of de leswissel nog altijd OK was zodat de lln voldoende tijd hadden voor hun toets. Want hoewel je de lat hoog legde, gebeurde dit steeds op een correcte manier. Maar je gaf de punten niet zomaar cadeau. Ze moesten ervoor werken. Op dat vlak zaten we zeker op dezelfde golflengte. Zo vroeg je steeds voor de KR: “Hoe was het bij jou?” Wat zal ik die woorden en onze andere babbels missen.
01-03 2021 09:03
wrote:
Lieven,
Wie had gedacht dat we elkaar een laatste keer (dinsdagavond) zouden spreken aan de telefoon? Na ons gesprek vroeg mijn dochtertje: “Wie was het?” Ik zei: “Een collega”, waarop zij spontaan antwoordde “Ah, de leerkracht Wisk”. Want als er iets geregeld/gecheckt moest worden, greep jij niet naar de pen (mail), maar verkoos je een persoonlijk gesprek: een babbel in de leraarskamer en als dit niet lukte een telefoontje (vaste lijn).
Je belde nog even om te vragen of de leswissel nog altijd OK was zodat de lln voldoende tijd hadden voor hun toets. Want hoewel je de lat hoog legde, gebeurde dit steeds op een correcte manier. Maar je gaf de punten niet zomaar cadeau. Ze moesten ervoor werken. Op dat vlak zaten we zeker op dezelfde golflengte. Zo vroeg je steeds voor de KR: “Hoe was het bij jou?” Wat zal ik die woorden en onze andere babbels missen.
