09-08 2023 09:52
wrote:
Luc, ik ben verdrietig omdat je er niet meer bent.... maar eigenlijk zou ik vooral dankbaar moeten zijn dat ik heb jou heb mogen ontmoeten en kennen. Meer dan 15 jaar hebben we intens samengewerkt. We spendeerden uren in je buro waar je me alles leerde mbt chocolade & cocoa. Op basis van de luchtfoto's in je buro vertelde je mij de hele geschiedenis en alle anekdotes van de fabriek in Wies. Geen enkel hoekje van de fabriek was jou ongekend. Je straalde een ongelooflijke passie uit en altijd kon ik op jouw steun rekenen. Als we samen op stap gingen voor BC pikte ik je altijd op om samen naar de luchthaven te rijden. Meestal een vroege ochtend, waar zelfs Martine vroeg uit de veren was om ons toch nog eerst te voorzien van een lekkere kop koffie en een leuke babbel. Na je pensioen bleven we contact houden: onze regelmatige etentjes, een wandeling door de boomgaard als ik toevallig passeerde met de fiets,.... Ons laatste etentje met de 'oude' bende was een tweetal weken voor het zware verdict. Als ik je belde om af te spreken zei je nog héél enthousiast: Oh ik kijk er zo hard naar uit! Het was een leuke avond. We reden samen naar het restaurant en je was nog niet ingestapt of je begon al te vertellen over de verbouwingen bij je dochter, je bezoek aan Wieze als gepensioneerd gids,.... Door al je praten vergat ik zelfs de afrit te nemen ;-). En kort nadien sloeg het nieuws in als een bom.... toch niet weer! Je was moedig en overtuigd dat je ook dit wel ging overwinnen.... maar spijtig genoeg was het deze keer een onmogelijke strijd. Luc ik je zo hard missen maar je blijft voor altijd in mijn hart en herinneringen! Martine, Marie & Sofie ik wens jullie veel kracht in deze moeilijke tijd. Luc is in zoveel creaties die hij achterlaat dat hij ook altijd bij jullie zal zijn.
09-08 2023 09:52
wrote:
Luc, ik ben verdrietig omdat je er niet meer bent.... maar eigenlijk zou ik vooral dankbaar moeten zijn dat ik heb jou heb mogen ontmoeten en kennen. Meer dan 15 jaar hebben we intens samengewerkt. We spendeerden uren in je buro waar je me alles leerde mbt chocolade & cocoa. Op basis van de luchtfoto's in je buro vertelde je mij de hele geschiedenis en alle anekdotes van de fabriek in Wies. Geen enkel hoekje van de fabriek was jou ongekend. Je straalde een ongelooflijke passie uit en altijd kon ik op jouw steun rekenen. Als we samen op stap gingen voor BC pikte ik je altijd op om samen naar de luchthaven te rijden. Meestal een vroege ochtend, waar zelfs Martine vroeg uit de veren was om ons toch nog eerst te voorzien van een lekkere kop koffie en een leuke babbel. Na je pensioen bleven we contact houden: onze regelmatige etentjes, een wandeling door de boomgaard als ik toevallig passeerde met de fiets,.... Ons laatste etentje met de 'oude' bende was een tweetal weken voor het zware verdict. Als ik je belde om af te spreken zei je nog héél enthousiast: Oh ik kijk er zo hard naar uit! Het was een leuke avond. We reden samen naar het restaurant en je was nog niet ingestapt of je begon al te vertellen over de verbouwingen bij je dochter, je bezoek aan Wieze als gepensioneerd gids,.... Door al je praten vergat ik zelfs de afrit te nemen ;-). En kort nadien sloeg het nieuws in als een bom.... toch niet weer! Je was moedig en overtuigd dat je ook dit wel ging overwinnen.... maar spijtig genoeg was het deze keer een onmogelijke strijd. Luc ik je zo hard missen maar je blijft voor altijd in mijn hart en herinneringen! Martine, Marie & Sofie ik wens jullie veel kracht in deze moeilijke tijd. Luc is in zoveel creaties die hij achterlaat dat hij ook altijd bij jullie zal zijn.
