2020-05-09 22:10:45 wrote:

Afscheid nemen bestaat dus wel. Ik had je nog zoveel willen vragen zoveel willen zeggen. Het is te snel en te onverwachts gebeurd voor een afscheid. Ik hoop de puzzelstukjes te kunnen verzamelen om het allemaal te snappen. Wellicht blijft de puzzel incompleet, maar dan hoop ik te leren daar de schoonheid van in te zien. Grootst voor de wereld om hem heen. Ik heb altijd gedacht dat mijn vader onsterfelijk was, dat de wereld beter was met hem erop, en er geen reden was voor de dood. Niet meer weten wat normaal is en wat niet. Dat er geen protocol bestaat voor afscheid nemen. Dat ik een manier ga vinden waarop ik het mag en moet doen. Ookal was een echte afscheid kus me niet gegunt. Een mooie man zeggen ze, veel betekend voor mensen om hem heen, mooie dingen gedaan en gemaakt. Maar ik kan me alleen de eenzame lijdensweg herinneren. Hopend dat er een dag zou komen waarop alles over zou zijn, hij komt terug. Bang dat ik naast mijn vader, veel meer verlies. Mijn roots, de cultuur en de gewoontes die we deelden, en dat komt harder dan ik had gedacht. Groots en meeslepend, zo wil ik het ook doen. Maar dit bedoelde ik er niet mee.