Het was bijna onmogelijk om mijn vader Henk over het hoofd te zien. Hij wist met zijn nadrukkelijke persoonlijkheid bijna elk gezelschap te ‘domineren’.
Om van een afstand zo’n grote en sterke man binnen enkele dagen ineen te zien schrompelen was tegelijkertijd pijnlijk en ontluisterend. Ik ben bijzonder dankbaar dat dit proces zich zo snel voltrok dat Henk vrijwel geen tijd had om zichzelf in de spiegel te zien. In alle rust en vrede liet Henk een turbulent leven achter zich. Tot het einde verschilden Henk en ik van mening op tenminste 1 onderwerp; Hij ervaarde dat zijn ‘levenswerk’ nog niet klaar was en zette zelfs direct na het nieuws over zijn terminale ziekte een verwoede poging in om zijn artikelen en foto’s gemaakt tijdens zijn journalistieke carrière alsnog te digitaliseren. Ook al lijk ik uiterlijk veel op Henk, ik ben met minder tevreden en vind dat met het publiceren van zijn boek en radiodocumentaires over wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in het huidige Indonesië is gebeurd, en het ontvangen van een Koninklijke Onderscheiding (dit betekende veel meer voor hem dan hij wel wilde toegeven), hij een perfect en compleet leven heeft geleid. Tot op de dag van vandaag helpt zijn werk om de nabestaanden van de hoofdrolspelers in zijn boek zich met de ervaringen en lot van hun ouders en grootouders .te verzoenen.
Dank je Henk, niet voor het uitoefenen van je vaderschap maar voor de inspiratie die je me hebt gegeven om datgene te bereiken in je leven waar je je zinnen op hebt gezet.
Martijn, zoon van Henk
Het was bijna onmogelijk om mijn vader Henk over het hoofd te zien. Hij wist met zijn nadrukkelijke persoonlijkheid bijna elk gezelschap te ‘domineren’.
Om van een afstand zo’n grote en sterke man binnen enkele dagen ineen te zien schrompelen was tegelijkertijd pijnlijk en ontluisterend. Ik ben bijzonder dankbaar dat dit proces zich zo snel voltrok dat Henk vrijwel geen tijd had om zichzelf in de spiegel te zien. In alle rust en vrede liet Henk een turbulent leven achter zich. Tot het einde verschilden Henk en ik van mening op tenminste 1 onderwerp; Hij ervaarde dat zijn ‘levenswerk’ nog niet klaar was en zette zelfs direct na het nieuws over zijn terminale ziekte een verwoede poging in om zijn artikelen en foto’s gemaakt tijdens zijn journalistieke carrière alsnog te digitaliseren. Ook al lijk ik uiterlijk veel op Henk, ik ben met minder tevreden en vind dat met het publiceren van zijn boek en radiodocumentaires over wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in het huidige Indonesië is gebeurd, en het ontvangen van een Koninklijke Onderscheiding (dit betekende veel meer voor hem dan hij wel wilde toegeven), hij een perfect en compleet leven heeft geleid. Tot op de dag van vandaag helpt zijn werk om de nabestaanden van de hoofdrolspelers in zijn boek zich met de ervaringen en lot van hun ouders en grootouders .te verzoenen.
Dank je Henk, niet voor het uitoefenen van je vaderschap maar voor de inspiratie die je me hebt gegeven om datgene te bereiken in je leven waar je je zinnen op hebt gezet.
Martijn, zoon van Henk
