Dinsdagavond is Mahmoud gestorven... ongeloof, onmacht, verbijstering,... Dankbaar om wie hij was, dankbaar om wat hij betekende, voor ons zijn collega's en voor de bewoners door de jaren heen. Dankbaar om zijn kracht dankbaar omdat hij toonde wat het betekent om respect te hebben voor een ander... Mahmoud, grote steun en toeverlaat voor je prachtige gezin. Je zal gemist worden... thuis, heel diep en intens maar ook op het werk! Je legde graag een kaartje of bedaarde de gemoederen met een babbel, gewoon door 'je zijn' De bewoners hadden respect voor jou. Mahmoud, je leven bestond uit vele omzwervingen, een moeilijke weg die leidde van Libanon tot België een vol, bewogen leven en toch bleef je altijd je optimistische zelf... De leegte die nu volgt zal blijven. Maar hopelijk zal de dankbaarheid om wie je was dit intense verdriet ooit draaglijker maken. geschreven door Veerle Vandevelde

More... Less...