Roos Bruins
09-03 2017 09:17
wrote:
Mijn oudste herinnering aan Bas was tijdens een klimweekend in de Ith, voor het eerst met nuts en friends voorklimmen. Weinig instructie, gewoon leren door het te doen. Ik klom een route voor door een hoekversnijding, wat ik best spannend vond en eindigde het laatste stuk onder een dak, een lastige pas. Wat nu, hoe verder? Paniek! En dusdanig dat ik niet meer voor of achteruit durfde. Bas zat in een route ernaast en bedacht zich geen moment, klom snel door en liet een touw van boven zakken zodat ik verder kon aan toprope. Gered, pfew! Bas keek me lachend aan, wat was er nou zo eng, zo erg was het toch niet?! En ach ja, voorklimangst, hebben we allemaal wel eens last van.
Bas, ik heb met bewondering jouw alpiene prestaties gevolgd. Wat een lef om bepaalde routes te kiezen, op expeditie te gaan en te doen. En dan lukt het nog ook en kwamen jullie veilig weer thuis met mooie lezingen en gave filmpjes. Ik zal je vrolijkheid en enthousiasme missen. Jij was het voorbeeld voor mij van niet denken, maar doen. Bedankt dat ik daar een beetje van heb mogen meemaken en leren.
Helaas heb je deze berg op je pad niet kunnen bedwingen. Ongelooflijk triest en een gemis voor ons allemaal, maar het meest voor Saskia en familie. Heel veel sterkte met dit onvoorstelbare verlies.
Rust zacht,
Roos
Roos Bruins
09-03 2017 09:17
wrote:
Mijn oudste herinnering aan Bas was tijdens een klimweekend in de Ith, voor het eerst met nuts en friends voorklimmen. Weinig instructie, gewoon leren door het te doen. Ik klom een route voor door een hoekversnijding, wat ik best spannend vond en eindigde het laatste stuk onder een dak, een lastige pas. Wat nu, hoe verder? Paniek! En dusdanig dat ik niet meer voor of achteruit durfde. Bas zat in een route ernaast en bedacht zich geen moment, klom snel door en liet een touw van boven zakken zodat ik verder kon aan toprope. Gered, pfew! Bas keek me lachend aan, wat was er nou zo eng, zo erg was het toch niet?! En ach ja, voorklimangst, hebben we allemaal wel eens last van.
Bas, ik heb met bewondering jouw alpiene prestaties gevolgd. Wat een lef om bepaalde routes te kiezen, op expeditie te gaan en te doen. En dan lukt het nog ook en kwamen jullie veilig weer thuis met mooie lezingen en gave filmpjes. Ik zal je vrolijkheid en enthousiasme missen. Jij was het voorbeeld voor mij van niet denken, maar doen. Bedankt dat ik daar een beetje van heb mogen meemaken en leren.
Helaas heb je deze berg op je pad niet kunnen bedwingen. Ongelooflijk triest en een gemis voor ons allemaal, maar het meest voor Saskia en familie. Heel veel sterkte met dit onvoorstelbare verlies.
Rust zacht,
Roos