Some unspecified error has occurred.
Bas van der Smeede
February 6, 1981 - March 3, 2017
-
Memories
Memories
One moment please, your post is being saved...
- Image Image
-
Video
Video
One moment please, your post is being saved...
- Condolences Condolences
-
Condolences
Condolences
One moment please, your post is being saved...
Filter: Show all labels
-
-
2017-04-30 22:39:29 View / Comment (0)Karin Westerhuis
DJ Bas. Je hebt alles uit het leven gehaald in een te korte tijd. Je was altijd in voor een feestje. Zo kwam je bij ons op de verjaardag van Chantal als dj. Alle meisjes uit de klas van Chantal waren jaloers op Chantal omdat ze zo'n knappe neef had. Ze waren allemaal verliefd op je. Jasper keek altijd tegen je op. Als we aan Jasper vroegen wat hij later wilde worden, was zijn antwoord zoals papa en Bas. Those we love, don't go away They walk beside us every day.... Unseen, unheard but always near Still loved, still missed and very dear Karin & Peter Chantal & Jasper
-
2017-04-30 15:10:22 View / Comment (0)Peter van der Smeede
Op 10 februari 2017 zette Bas een herinnering op Facebook. Bas lag toen al op de IC aan de beademing. Het is een foto van Saskia gemaakt tijdens de verjaardagsklim, van precies 6 jaar daarvoor, op de Rubihorn. Saskia : zijn grote liefde ! Jos van der Smeede
-
2017-04-30 15:03:35 View / Comment (0)Peter van der Smeede
In het Pamir Alai gebergte heeft Bas met zijn klimmaten enkele jaren geleden bergtoppen beklommen die nog geen naam hadden. 1 van de toppen is door Bas en Vincent van Beek vernoemd naar wederzijdse vaders Peter en Wim : peak PeWi ! In een bericht van Bas schreef hij : " De man die mij gemaakt heeft zoals ik ben. Mijn grote voorbeeld en held ". Toen was ik hier al enorm trots op ! Nu heeft dat bericht een enorme emotionele lading gekregen. Wel een hele mooie herinnering. Peter van der Smeede
-
2017-03-15 12:44:59 View / Comment (0)
Vincent van Beek
Na een aantal jaren klimmen op koude noordwanden en daaraan toegevoegd een aantal koude winter trips. Was het tijd om een bestemming te vinden waar het lekker weer zou zijn. Saskia en ook ik waren die kou wel ff zat. Zoals vaak vlogen de ideeën me om de oren. Ik moest iedere keer als ik Bas zag aanhoren waar we eventueel naar toe konden gaan. Het één nog mooier dan het ander. We besloten uiteindelijk om naar een mooie zuid west wand te gaan. Lekker weer dachten we en in het basecamp zou gewoon lekker gras staan in plaats van sneeuw en ijs. Het plan was gemaakt en we vlogen in de zomer van 2012 naar Peru. Na een week gedoe met tassen, ezels, hoogte ziekte en lopen zaten we dan onderaan onze berg in de Andes. De eerste ochtend gingen we maar is kijken hoe de wand er uit zag. Na een paar uur staren begint me iets raars op te vallen, er is geen zon. Dus ik zeg tegen Bas hoe zit dat toch met die zon en zuid west wanden. Het begon door te dringen we zitten op het zuidelijkhalfrond daar werkt dat dus andersom. We hebben het er nog vaak overgehad en gebruikte vaak de volgende woorden als we weer is iets doms hadden gedaan: Heepie en Heepie gaan uit klimmen op het Zuidelijkhalfrond. Bas ik ga je missen je mooie plannen en de domme dingen die we deeden.
-
2017-03-12 10:45:22 View / Comment (0)Diana Haneveld
Lieve Bas, Met een lach en een traan denk ik terug aan jou. Met een lach aan alle mooie herinneringen die we samen hebben beleefd bij Schouten, het Drakenboot varen, onze gezellige stapavondjes en met als hoogtepunt de bouwreis naar Oeganda. Met een traan omdat het zo'n oneerlijke strijd was tegen die vreselijke rotziekte. Je hebt het zo goed gedaan en toch verloren. Jij bent een voorbeeld voor velen en ik ga je heel erg missen. Voor altijd in mijn hart!
-
2017-03-11 18:50:43 View / Comment (0)
Jennifer Hartman
Helaas hebben wij elkaar onder moeilijke omstandigheden leren kennen. Augustus 2014 in het Haga ziekenhuis. Waar jij 11 dagen eerder dan Tom aan het loodzware traject begon. Het overwinnen van leukemie. Tom had heel veel bewondering voor jou. Als Tom je net na de dip alweer heel fanatiek op de grond zag liggen oefeningen doen kon hij vol bewondering naar je kijken. Want hoe flikte jij dat toch? Want hij kreeg dat niet voor elkaar zo snel. Jullie wisten elkaar altijd positief te houden tijdens jullie ziekte periode, door o.a ook de humor er in te houden, door oa lekker klagen over de overheerlijke maaltijden. Volgens mij vonden jullie t niet eens zo heel erg dat het af en toe een zak TPV of extra nutridrink moest worden. Gelukkig hebben jullie ook allebei nog in de zelfde periode goede momenten gehad van werken en op vakantie kunnen gaan. Wat heb jij t LUMC op z'n kop weten te zetten voor je klim naar de top van de Kilimanjaro. Ik had het er afgelopen week nog met Theo nog over. Heel fijn dat we deze mooie beelden hebben mogen zien bij jullie. We hadden afgesproken om deze zomer met z'n allen eindelijk eens dat biertje en wijntje te gaan pakken op een gezellig terrasje. Iedereen was overtuigd dat het goed zou komen met jullie. Het mocht niet zo zijn. Mocht er een " hier boven" zijn dan hoop ik dat jullie elkaar daar weer vinden en alsnog samen die borrel pakken.
-
2017-03-10 17:44:55 View / Comment (0)Carla&Theo van der Smeede
Bas 4 jaar oud in peinzende pose. Voor die tijd en na die tijd hebben we deze blik maar zelden gezien en was het meestal 'lachen geblazen'. Wij denken zelf dat Bas op dit moment in 1985 zijn toekomst aan het uitstippelen was: 1.) Sport, spel, 'handen uit de mouwen' en liefde. 2.) Positief het leven tegemoet treden. 3.) Als er problemen komen; niet bij 'de pakken neer gaan zitten' maar oplossen die handel! Bas heeft natuurlijk veel te kort geleefd maar een troost voor ons als Oom & Tante is wel dat Bas intens heeft genoten van elke minuut. Carla&Theo.
-
2017-03-09 09:17:30 View / Comment (0)
Roos Bruins
Mijn oudste herinnering aan Bas was tijdens een klimweekend in de Ith, voor het eerst met nuts en friends voorklimmen. Weinig instructie, gewoon leren door het te doen. Ik klom een route voor door een hoekversnijding, wat ik best spannend vond en eindigde het laatste stuk onder een dak, een lastige pas. Wat nu, hoe verder? Paniek! En dusdanig dat ik niet meer voor of achteruit durfde. Bas zat in een route ernaast en bedacht zich geen moment, klom snel door en liet een touw van boven zakken zodat ik verder kon aan toprope. Gered, pfew! Bas keek me lachend aan, wat was er nou zo eng, zo erg was het toch niet?! En ach ja, voorklimangst, hebben we allemaal wel eens last van. Bas, ik heb met bewondering jouw alpiene prestaties gevolgd. Wat een lef om bepaalde routes te kiezen, op expeditie te gaan en te doen. En dan lukt het nog ook en kwamen jullie veilig weer thuis met mooie lezingen en gave filmpjes. Ik zal je vrolijkheid en enthousiasme missen. Jij was het voorbeeld voor mij van niet denken, maar doen. Bedankt dat ik daar een beetje van heb mogen meemaken en leren. Helaas heb je deze berg op je pad niet kunnen bedwingen. Ongelooflijk triest en een gemis voor ons allemaal, maar het meest voor Saskia en familie. Heel veel sterkte met dit onvoorstelbare verlies. Rust zacht, Roos
-
2017-03-08 22:45:08 View / Comment (1)Peter van der Smeede
Lieve Bas, Ons laatste etentje op 30 december 2016 in het restaurant van het strijkijzer in Den Haag. Niet wetende dat je er nu niet meer zou zijn. We moeten verder zonder jou. We missen je nu al vreselijk. Hoe gaan we dit verwerken ..........?? Je had nog zoveel dromen en plannen voor de toekomst. Zo onverteerbaar dat je dit niet meer gegund is. liefs, Mamma en Pappa
-
-
2017-03-08 20:10:10 View / Comment (0)Krista Dronkert
Bas, Mijn kennismaking met jou was, net als veel anderen, op de regioklimweekendjes in de Ardennen. Jou &Saskia's aanwezigheid gaven altijd n garantie voor een super tof weekendje. Niet alleen gezellig, maar je was ook n goede instructeur; Je wist altijd met je relaxte aanwezigheid, met evt wat tips& ideeën, iemand zelfvertrouwen te geven in de "voorklimstruggle". En de dag altijd eindigen met een biertje en mooie verhalen. Fijne herinneringen. Ik zal je missen.
-
-
2017-03-07 16:41:49 View / Comment (0)Ivo Wenneker
Deze foto is genomen in oktober 2004, in Durnal. Jullie staan er samen op, alhoewel jullie toen nog niet echt een liefdeskoppel waren. Maar dat was achteraf bezien een kwestie van tijd. Deze foto wil ik jullie niet onthouden. Van alle herinneringen die ik aan jou (Bas) heb, wil ik er een ophalen. In najaar 2015 was Bimbo overleden. Toch gingen jullie de dag erna op instructieweekend. Dat was zo afgesproken, en misschien ook wel beter dan een beetje thuis zitten treuren. Ik ging mee om te leren adventure klimmen. Op de zaterdag had ik Klaas als instructeur. Op zondag was jij mijn instructeur. Je had een leuke opdracht bedacht. Als iemand op nuts klimt, moet hij blind op zijn eigen nut-plaatsing kunnen vertrouwen. Dus, Ivo, ga maar artificieel klimmen op nuts! Dat was nog eens spannend. En tijdrovend (meer dan 1 uur voor 15 m klimmen). En zwaar voor mijn kuitspieren, want in touwlussen staan is allesbehalve comfortabel. Maar uiteindelijk wel een goede oefening in nutplaatsing. En voor jou, als instructeur en nog niet hersteld van je eerste leukemie periode, ook heel geschikt. Zonder dat jij veel fysieke inspanning hoefde te leveren, kon je me namelijk wel tips geven over wat wel en wat niet te doen. Dat was dus erg leerzaam en leuk voor beiden. En ik kreeg nog meer respect voor jou en Saskia, dat jullie op deze manier de big walls in Yosemite hebben beklommen. Met nog weet ik hoeveel gewicht aan materiaal, etenswaren, etc. Een andere herinnering is aan jullie trouwerij. Ik weet nog dat de trouwambtenaar vertelde dat jullie haar gezegd hadden dat jullie, eenmaal in het bejaardentehuis, met elkaar herinneringen aan jullie klimtochten wilden ophalen. De herinneringen zal Saskia ongetwijfeld houden. Maar het is verschrikkelijk dat jij er niet meer bent om die samen met haar te delen. Bas, ik ga je missen. Je lach en kwinkslagen. Je geklim, en erhalen over gedane en geplande expedities. En de lichtjes in je ogen.
-
2017-03-06 11:52:40 View / Comment (0)Robert Eckhardt
Bij de ‘Irish Coffee Award’ en binnen de CEAT (commissie van NKBV): ik zie Bas voor me: een reservoir aan goed humeur, uithoudingsvermogen en kracht. En nu... De Pic Sans Nom: een prachtige herinnering voor zijn klimvrienden.
-
2017-03-06 11:06:54 View / Comment (0)
Nans Kruseman
"Hey Bas, ik zit dan ook in de buurt van Chamonix. Ik zou zo graag een keer lange routes in de bergen klimmen, zou ik een paar dagen met jullie mee mogen klimmen? Lijkt me echt super. Maar ik heb geen hoog-alpine ervaring he, dat weet je?" Een week of wat later, topo's op tafel, liet Bas me zien wat hij van plan was. Ik had zelf gedacht dat een route van tien lengtes wel het maximaal haalbare zou zijn, maar daar dacht Bas natuurlijk anders over. "Aanloop van een uurtje, dan een sneeuwveld omhoog en daar begint de route. 16 touwlengtes". Slik. Zestien lengtes. Het dubbele van mijn max tot dan toe. En dat was in een redelijk behaakt alpien sportklimgebied... En eeh, dat sneeuwveld. "Ik heb écht nog nooit stijgijzers onder mijn voeten gehad, hoor!" Het was allemaal geen probleem. Bas had het al helemaal uitgedacht. Een middagje oefenen met stijgijzers en remmen op het sneeuwveld en de volgende dag gaan. Alsof er geen obstakels zijn die niet overwonnen kunnen worden. Dus daar ging ik, op mijn eerste hoogalpiene klimtocht, stiknerveus, maar zo blij met het enorme vertrouwen dat Bas uitstraalde. Na de vierde lengte waren mijn zenuwen eindelijk weg. Ik kreeg een steeds grotere glimlach op mijn gezicht. Dit was het allemaal waard! Maar we kwamen die dag niet helemaal boven. Want ook voor mensen met een enorm vertrouwen, zijn er obstakels die in de gegeven omstandigheden niet meer te overwinnen zijn. Dus daar zaten we, met zijn vieren, op ons laatste relais. Niet teleurgesteld, niet verdrietig, naar intens genietend van wat er wél gelukt was die dag. En dat laatste, onbereikbare stukje vóór ons, wie weet. Komt dat nog een keer, in andere omstandigheden. Of niet. We houden hoe dan ook deze prachtige herinnering. (Peigne, Contaminé, 29 juli 2009, Bas, Saskia, Remy, Nans)
-
2017-03-06 08:35:08 View / Comment (0)Rogier Halvers
Vandaag las ik het intens-droevige bericht dat je strijd voorbij is en dat je ons verlaten hebt. Wat was jij een 'gouwe gozâh' en wat heb je veel mensen blij gemaakt met je gulle lach, geduld, aandacht voor anderen, aanstekelijke enthousiasme en passie voor het klimmen én voor het leven! In mijn 'Haagse tijd' heb ik door jou het klimmen ontdekt en geleerd, veel onvergetelijke avonturen met je beleefd in de Ardennen, Dolomieten en Zwitserland met Saskia van der Smeede, Walter van den Berg, Jorg Vegter, Jeroen van der Burg en de eerste keer voor ons beiden in het 'heilige' Yosemite. Daarna mijn klimongeval, trouwen, kinderen en helaas daardoor minder contact. Ik koester de prachtige herinneringen en zal je missen, maatje. Heel erg veel kracht & liefde toegewenst aan Saskia en familie
-
2017-03-05 22:52:29 View / Comment (0)Remco Visee
Bas ik zal de tijd die we samen hebben meegemaakt niet snel vergeten. Begonnen bij de jeugd van de Black Angels, saampjes naar Hoorn om te trainen bij nationale team. Bolzano, Engeland, Zeebrugge we hebben echt een fantastische tijd gehad. Samen stonden we altijd ons mannetje en altijd met veel lol. Bas kerel ik ga je missen en hoop ooit weer een balletje met je te gooien.
-
2017-03-06 18:24:36 View / Comment (1)Jan van der Sar
Onze 1ste serieuze tocht. Wat waren we trots! "We gaan de oostpijler van de Piz Palü doen" zegt Bas. Een dag voordat we vanuit Bergell naar Bernina vertrekken hebben Bas en ik nog even telefonisch contact. Bas is op dat moment ergens in Italië. Hij vertelt dat hij tijdens zijn cursus de normaal route naar de top van de Piz Palü heeft gedaan. Onderweg had hij een prachtig uitzicht op de oostpijler. Natuurlijk ken ik de Oostpijler van de Piz Palü. Ik heb de beschrijvingen in meerdere gidsjes meerdere malen gelezen. Deze route is moeilijker en zwaarder dan we ooit gedaan hebben. Met waarderingen variërend tussen AD+ en D en een lengte van 500 meter is het zeker geen eenvoudige route. Maar ondanks dat werkt Bas z'n enthousiasme aanstekelijk. Al snel raak ik ook enthousiast. Sprakeloos... De herinneringen aan onze gezamenlijke klimavonturen zullen blijven. Dag Bas bedankt en rust zacht.
Remembr.
Customer service
Volg ons op
-
-
Sign up for our newsletter
-
© 2016 Remembr. BV
Erwin Sparreboom
Erwin Sparreboom
Team Westland zet zich al 10 jaar in om de strijd tegen kanker aan te gaan. Op 21 juni 2017 wordt door een groot aantal wielrenners de Col du Tourmalet beklommen om zoveel mogelijk geld in te zamelen. De passie van Bas was bergbeklimmen. Die van mij is hardlopen. Op 21 juni komen deze twee passies symbolisch samen: Voor Bas ga ik dan als hardloper de Tourmalet bedwingen. Een uitdagende klim van ruim 20 km, maar een peulenschil vergeleken met het gevecht dat Bas heeft moeten leveren. Net voor de top is er een monument waar ik Bas zal herdenken.
More...