Some unspecified error has occurred.

Anne Hollevoet

February 17, 1968 - January 5, 2021

Anne was een gedreven, enthousiaste en optimistische vrouw. Ze leed al langere tijd aan een ziekte die uiteindelijk ongeneeslijk bleek. Op haar werk bij het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen zette ze zich met hart en ziel in voor het landschap in de streek. Maar bovenal was ze een lieve en warme vrouw die heel, heel hard zal gemist worden door familie, vrienden en collega's.

More... Less...

  • Memories Memories
    One moment please, your post is being saved...
  • Image Image
    To attach an image drag & drop it here or
    One moment please, your post is being saved...
  • Video Video
    Upload a video on YouTube and paste the code here:
    One moment please, your post is being saved...
  • Condolences Condolences
  • Condolences Condolences
    One moment please, your post is being saved...

Filter: Show all labels

2021-01-14 13:23:54 wrote:

Hé Anne, het is zo onwezenlijk dat je er niet meer bent. Het is lang geleden dat we elkaar nog gezien hebben, maar je was altijd iemand naar wie ik heel erg opkeek. Iemand met een groot hart, in het bijzonder voor de natuur. We hadden zelfde dromen en enkele jaren na jou ben ik ook tot in Ladakh geraakt. Ik herinner me nu vooral onze babbel op de landschapscontactdag van enkele jaren terug. Tijdens de pauze zaten we even buiten, gewoon met ons poep op het voetpad. Daarna hebben we nog samen een mooie tocht gefietst doorheen de velden rond Wervik… Je bent er niet meer en toch zal je altijd bij ons blijven. In ieders herinneringen, in het Vlaamse Ardennenlandschap, in de bomen die je hebt aangeplant en waar je zoveel moois hebt verwezenlijkt. Veel sterkte aan familie, vrienden & collega’s.

2021-01-14 13:23:54 wrote: Hé Anne, het is zo onwezenlijk dat je er niet meer bent. Het is lang geleden dat we elkaar nog gezien hebben, maar je was altijd iemand naar wie ik heel erg opkeek. Iemand met een groot hart, in het bijzonder voor de natuur. We hadden zelfde dromen en enkele jaren na jou ben ik ook tot in Ladakh geraakt. Ik herinner me nu vooral onze babbel op de landschapscontactdag van enkele jaren terug. Tijdens de pauze zaten we even buiten, gewoon met ons poep op het voetpad. Daarna hebben we nog samen een mooie tocht gefietst doorheen de velden rond Wervik… Je bent er niet meer en toch zal je altijd bij ons blijven. In ieders herinneringen, in het Vlaamse Ardennenlandschap, in de bomen die je hebt aangeplant en waar je zoveel moois hebt verwezenlijkt. Veel sterkte aan familie, vrienden & collega’s.

Comments (0)

  • No comments.